با توسعه سریع شهرنشینی درکشور ما، ساخت راه‌آهن‌های پرسرعت و متروهای شهری به تدریج بهبود یافته و منجر به افزایش کل مسافت شده است. با این حال، این موضوع مشکل خوردگی ناشی از جریان‌های زاید را به همراه داشته است. زمانی که یک قطار پرسرعت حرکت می‌کند، همه‌ی جریان کششی نمی‌تواند از ریل به ایستگاه تغذیه برگردد و ریل و زمین نمی‌توانند به‌طور کامل عایق‌بندی شوند. در این مدت، بخشی از جریان زاید از طریق ریل‌ها به زمین نفوذ می‌کند؛ این جریانی که نشت می‌کند، جریان زاید نامیده می‌شود. مشکلات خوردگی لوله‌ها ناشی از جریان‌های زاید از زمان افتتاح اولین آغاز شد، اما در مراحل اولیه به خوردگی ناشی از جریان زاید توجهی نشد که منجر به خوردگی شدید لوله‌های قدیمی بدون حفاظت توسط جریان زاید گردید و لوله‌های گاز که در کنار مترو قرار داشتند، دچار نشت‌های متعددی شدند. تا به امروز، اقدامات حفاظتی برای کاهش تأثیر جریان‌های زاید در راه‌آهن‌های شهری عمدتاً شامل روش‌های کنترل منبع، روش‌های زهکشی و سایر اقدامات کمکی می‌باشد. جریان زاید می‌تواند موجب خوردگی الکتروشیمیایی جدی در لوله‌های دفن‌شده نفت و گاز شود و پوشش‌های حفاظتی و سیستم حفاظت کاتدی خود لوله را تخریب کند. خوردگی حفره‌ای، سوراخ‌شدگی و پدیده‌های دیگر ممکن است رخ دهد که منجر به نشت لوله و به‌دنبال آن انفجار، آتش‌سوزی و سایر حوادث جدی گردد. این موضوع نه‌تنها بر ایمنی و کارایی حمل و نقل نفت و گاز تأثیر می‌گذارد، بلکه خطرات و آسیب‌های قابل توجهی برای ایمنی عمومی و همچنین برای زندگی و اموال مردم در مناطق اطراف به همراه دارد و خسارات اقتصادی قابل توجهی برای کشور به وجود می‌آورد. بنابراین، پیشگیری و کاهش خوردگی ناشی از جریان زاید و رسیدگی به مسائل مرتبط در سیستم‌های راه‌آهن برقی مدرن از اهمیت بالایی برخوردار است.
نقشه شماتیک جریان اضافی در حمل و نقل ریلی؛ (ب) نمودار مکانیزم خوردگی جریان اضافی در لوله‌های دفن شده؛ (ج) خوردگی ناشی از سوراخ شدن لوله.
